Γερή συνεργασία ανάμεσα σε δύο καταξιωμένους πνευστούς του improv – τον Αμερικανό Vinny Golia (σοπρίλο και σοπρανίνο σαξόφωνα, διάφορα κλαρινέτα, πίκολο και άλτο φλάουτα) και τον Ιταλό Gianni Mimmo (σοπράνο σαξόφωνο). Το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό, αποδεικτικό, προφανώς, της κλάσης και της πορείας των δύο μουσικών.
Η ιστορία του Golia είναι τρανή και χαμένη στη δεκαετία του ’70, ανεξαρτήτως αν το όνομα αυτού του μουσικού δεν έχει ιδιαίτερη πέραση στη χώρα μας. Με άπειρες συνεργασίες (Wadada LeoSmith, Anthony Braxton, Henry Grimes, John Zorn, PeterKowald, Kevin Ayers, Lydia Lunch…) και με τεράστια δισκογραφία, ο 72χρονος Vinny Golia παραμένει, πάντα, μια μορφή του free-improv. Οπότε, και έχοντας τη συγκεκριμένη διαδρομή, δεν είναι να απορείς για τη συνάντησή του με τον Mimmo, έναν προχωρημένο μουσικό, που πρωταγωνιστεί χρόνια τώρα, με την παρουσία και τις εγγραφές του, στη γείτονα – και τον οποίον γνωρίζουμε πολύ καλά κι εμείς εδώ στο δισκορυχείον, μέσω των πολλαπλών reviews για τις ποικίλες συνευρέσεις του (Satoko Fujii, Joe Fonda, Yoko Miura, Garrison Fewell, LawrenceCasserley, Alison Blunt, Gianni Lenoci…), όπως και για τα πιο προσωπικά CD του. Στο πρόσφατο “Explicit” Golia και Mimmoβρίσκονται και ηχογραφούν, δικό τους αυτοσχεδιαστικό υλικό, σ’ ένα στούντιο τής Piacenza τον Οκτώβριο του 2014.
Είναι ιδιαίτερη, περίεργη και οπωσδήποτε ασυνήθιστη η «συνεργασία» τοιούτων πνευστών οργάνων – όμως, στο χώρο του improv, κάτι σαν κι αυτό θεωρείται «κοινός τόπος», μια φυσιολογική πρόκληση θέλω να πω, που παίρνει σάρκα και οστά, δίχως πολλά-πολλά, μόνο πάνω στη σκηνή ή στο στούντιο ηχογράφησης (που, συχνά, και αυτό, λειτουργεί σαν τη σκηνή).
Έτσι λοιπόν, και εδώ, οι Golia και Mimmo συνυπάρχουν επί ίσοις όροις, τηρώντας όλους τους άγραφους κανόνες, που δίνουν ροή στις εν λόγω ηχογραφήσεις. Ελάχιστοι μονόλογοι (στις εισαγωγές π.χ.), επίσης λίγοι «ευγενικοί» διάλογοι και βασικά, το κυρίως πιάτο, μια συνομιλία του τύπου «ο ένας πάνω στον άλλον», που γίνεται με όρους… παντελώς ελεύθερης και απολύτως προσωπικής δημοκρατικότητας.
Καθώς τα όρια ανάμεσα στα διάφορα όργανα είναι γνωστά, προφανώς, στους δύο αυτοσχεδιαστές, και αναφέρομαι στα τονικά ύψη, τα τίμπρε, τις εφαρμοσμένες τεχνικές παιξίματος που σχετίζονται με τα φυσήματα, τις αναπνοές κ.λπ., το αποτέλεσμα, εμπεριέχοντας ασυζητητί την εννοούμενη και αποδεδειγμένη εμπειρία των δύο, έρχεται να συναντήσει, με σαφήνεια και καθαρότητα, τις προσδοκίες του υποψιασμένου ακροατή.